مطالعه اثر لحاظ عدم قطعیت های تصادفی بر نتایج تحلیل خطر لرزه ای

در تحلیل خطر لرزه ای احتمالاتی مرسوم، از لحاظ اثر عدم قطعیت های مربوط به عمق رخدادها (d)، زاویه صفحه گسلش با سطح افق (?)، طول و عرض صفحه گسلش (l و w ) به دلیل محدودیت های موجود در فرایند انتگرال گیری چشم پوشی می شود. در حقیقت با رویکردی تعینی و فرض مقادیر ثابت از عدم قطعیت های ناشی از پارامترهای یاد شده صرف نظر می شود. این در حالیست که پارامترهای مورد بحث، متغیرهایی تصادفی با پراکندگی قابل ملاحظه بوده و چشم پوشی از عدم قطعیت هایشان می تواند نتایج نهایی تحلیل خطر را دستخوش تغییرات قابل ملاحظه ای نماید. در این پژوهش، با آگاهی از محدودیت های روش کلاسیک و به منظور ارزیابی اثر لحاظ این عدم قطعیت ها در نتایج نهایی تحلیل خطر، از روش شبیه سازی مونت کارلو در تحلیل خطر لرزه ای بهره گرفته شده است. روند کار به این صورت است که، ابتدا اثر لحاظ عدم قطعیت پارامتر عمق با مطالعه موردی تحلیل خطر شهرستان ازنا به روش کلاسیک با صرف نظر کردن از عدم قطعیت های پارامتر عمق و همچنین روش مبتنی بر شبیه سازی مونت کارلو با اعمال توزیع غیریکنواخت این متغیر حاصل از تحلیل داده های کاتالوگ بررسی شد. سپس فرایندی مشابه برای پارامترهای ?، w و l صورت گرفت. در حقیقت، توزیع متناظر با پارامتر ?، با واکاوی پایگاه داده های نسل جدید روابط کاهندگی حاصل شد. انحراف معیار ناشی از w و l نیز از ولز و کوپراسمیت (1994) به دست آمد. در نهایت با استفاده از روش مونت کارلو در تحلیل خطر لرزه ای سناریوهای مختلف زلزله عدم قطعیت های پارامترهای مدل گسیختگی منظور شد. نتایج گواه آن است که در نظر گرفتن عدم قطعیت های پارامترهایd، ?، w و l می تواند نتایج نهایی تحلیل خطر را در خلاف یا در جهت اطمینان تغییر دهد.